SRI LANKA W OBIEKTYWIE CZTEROLETNIEJ KAI

Kaja, jako zupełny maluszek, często podpatrywała nas przy pracy. Jeszcze zanim zaczęła mówić – podbiegała do wielkiego aparatu, zamontowanego na statywie i próbowała naciskać co się dało 😉 Za każdym razem, kiedy któreś z nas wracało z jakiejś przyrodniczej serii – pędziła tak szybko, że prawie gubiła nóżki, żeby zobaczyć na ekranie efekty naszych łowów. Oczywiście wszystkie zdjęcia chciała koniecznie przeglądać samodzielnie. Tak wyglądały jej pierwsze kroki (a właściwie kroczki) w dziedzinie fotografii przyrodniczej 😉

Była coraz sprawniejsza manualnie i z kolejnymi urządzeniami radziła sobie coraz lepiej – więc uznaliśmy, że dobrym prezentem na jej czwarte urodziny będzie pierwszy aparat fotograficzny (tutaj możecie przeczytać o nim nieco więcej). Teraz swój mały, żółty aparat zabiera ze sobą prawie wszędzie. Coraz lepiej sobie z nim radzi, czasami korzysta z naszych rad, ale… o dziwo najlepsze „strzały” jej wychodzą wtedy, kiedy żadne z nas nawet nie zarejestrowało, że coś fotografowała 😉

.

ŚMIEJEK, SRI LANKA I S33

.

Nie mogło więc być inaczej i tym razem – na nasz wspólny wyjazd na Sri Lankę, kajkowy aparat musiał być spakowany. Gdzie jak gdzie, ale tutaj okazje same czekają na fotografa – byle tylko dobrze trafił i położył palec na spuście w odpowiednim momencie (proste – nie?^^). Nie zawsze niestety Kaja miała swój sprzęt przy sobie (fotografia to dla niej teraz głównie zabawa, więc „tworzy” kiedy ma ochotę), a do tego część naszych aktywności wymagała dłuższego chodzenia, często także pokonywania większych różnic wysokości w niemałych temperaturach i ciężko by jej było z dodatkowym balastem. Trochę szkoda – bo z pewnością zaskoczyła by nas (może i Was także 😉 ) swoim spojrzeniem na kilka miejsc, na które my sami nie mieliśmy specjalnie pomysłu ;).

Jej fotorelacja będzie więc niedługa i skupiona na zaledwie kilku miejscach, ale… myślę, że warta pokazania.

.

SŁONIE POD „OSTRZAŁEM”

.

Jednym z pierwszych miejsc, w jakich wylądowaliśmy na Sri Lance, był Park Narodowy Minneriya. Żyje tu ponad 200 dzikich słoni cejlońskich. Zwróćcie uwagę na ich uszy – są bardzo małe i lekko „postrzępione”, zupełnie inne od znanych nam słoni afrykańskich. Po rezerwacie poruszaliśmy się samochodem terenowym, więc jaki już jakiegoś osobnika (czy osobników) udało się spotkać – można było fotografować w całkiem komfortowych warunkach. My mieliśmy podpięte głównie nasze wielkie działa o długich ogniskowych, a słonie czasami postanowiły się bardzo zbliżyć do samochodu. Wtedy do akcji przystępowała Kaja ze swoim kompaktowym aparatem z szerokokątnym obiektywem.

.

.

KRAJOBRAZY

.

Fotografia krajobrazowa, w kajkowym wydaniu, ma bardzo szerokie znaczenie 😉 Najczęściej 70% (albo więcej kadru) stanowią nogi i butki w sandałkach…. a to co wyżej to właśnie wspomniane fragmenty krajobrazu. Jak tak przeglądaliśmy jej zdjęcia, po skopiowaniu na dysk – hitem był też solidny kawałek siedzenia i drzwi auta, podczas gdy zaraz przy oknie pociskał słoń albo stadko małp. Tym większe było nasze zaskoczenie, kiedy wśród wspomnianych ujęć znaleźliśmy te…

.

.

PLANTACJA HERBATY

.

To była pełna profeska. Nigdy wcześniej nie widzieliśmy Kai tak swobodnie i samodzielnie poruszającej się z aparatem w jakimś obcym miejscu. My sobie spacerowaliśmy między krzakami, a ta całkowicie zapomniała o naszym istnieniu. Widać, że bardzo się jej spodobało zainteresowanie kobiet, pracujących na plantacji. Na widok małej dziewczynki z aparatem, zaczęły podchodzić do niej jedna po drugiej. Zachęcały też do robienia zdjęć i od razu chciały sprawdzić jak wyszły 😉 „Sesja zdjęciowa” zakończyła się kółkiem wokół małej pani fotograf i pokazywanie zdjęć (także z poprzednich dni) i opowiadanie (oczywiście po polsku 😉 ) co się tam działo ciekawego. Panie się uśmiechały i przytakiwały – nie rozumiejąc nic z historii małej dziewczynki, której z kolei rozochoconej buzia się nie zamykała, jak by była co najmniej w towarzystwie babć czy cioć ;]

.

PORT RYBACKI

.
Któregoś dnia, o świcie, trafiliśmy na targ rybny w porcie rybackim, w Beruwali (mieliśmy szczęście do kierowcy tuk-tuka, który polecił nam kilka mniej oczywistych lokalizacji- między innymi właśnie to). Na początku byliśmy trochę przerażeni i źli na siebie, że w trójkę pojechaliśmy w takie miejsce. Port rybacki w końcu to port rybacki – codziennie przypływają tu kutry i wykładają na sprzedaż to co udało się złowić (co może być szokującym widokiem dla małego dziecka). Z drugiej strony – świeże ryby to i w sklepach są wyłożone i rzeczywiście Kaja nie zwracała na nie specjalnie uwagi, za to mocno zainteresowały ją same kutry i rybacy… i to całe poruszenie, okrzyki przywołujące potencjalnych kupców. Dużo się działo. No i nie trzeba było długo czekać, aż małą blondyneczką z aparatem zainteresują się sami rybacy. Na początku tylko zerkali w naszą stronę jeden przez drugiego, wysyłając uśmiechy. Coś tam komentowali między sobą. Chwilę później sprzedaż ryb toczyła się swoim torem za to w centrum uwagi wylądowała mała „pani fotograf”. Rybacy brali ją na ręce i pokazywali swoje kutry, próbowali coś zagadać. Czuła się jak na placu zabaw i przy okazji zrobiła kilka fajnych zdjęć 😉 Próbowałam uchwycić ją przy pracy i przy okazji się sama załapałam jako obiekt jednego z nich^^.

.

.

TARG MIEJSKI

.
Mieliśmy sporego farta i na targ miejski w Alugamie trafiliśmy w idealnym momencie – był to jakiś wyjątkowy dzień handlowy, w którym zjechali się sprzedawcy z całej okolicy. Miejscami ciężko się było przecisnąć między ludźmi. Sprzedawcy wykrzykiwali hasła reklamowe, które się rymowały – oczywiście ich treść była dla nas całkowicie niezrozumiała, ale można było wyczuć, że mają one lekki wydźwięk humorystyczny (przypomniały nam wierszyki, które słyszeliśmy w dzieciństwie na nadbałtyckich plażach – coś w rodzaju „pani Jadzia chorowała, zjadła loda – wyzdrowiała”). W tym całym gwarze nie łatwo się było odnaleźć – zwłaszcza maluchowi z aparatem. Do tego było dosyć ciemno, więc nie ma co czarować – malutki, amatorski aparat nie miał tutaj łatwo. Nie wiele więc zdjęć nadawało się do pokazania, chociaż trochę ich Kaja tutaj wyprodukowała – sprzedawcy co chwile wręczali jej to jakiś owoc, to widząc aparat uśmiechali się i sami zachęcali do zrobienia im zdjęcia.

.

.

LUDZIE I MIEJSCA

.
Wybraliśmy także kilka zdjęć z różnych miejsc i momentów, które są ze sobą całkowicie nie związane.  Są za to na nich zapisane te chwile, w których my całkowici zrezygnowaliśmy z robienia zdjęć, a dzięki Kai – zostaną z nami na dłużej.

.

.

PŁYTA LOTNISKA

.

Na koniec mały „offtop” – bo autor zdjęć się zgadza, ta sama też podróż, ale ze Sri Lanki nagle trafiamy do Serbii 😉 Tu mieliśmy jedną z dwóch przesiadek, w drodze powrotnej do Polski i tu też powstały ostatnie kajkowe zdjęcia z tego wyjazdu. Słońce czaiło się gdzieś za horyzontem i leniwie rozpoczynało nowy dzień. My jak glonojady,  przyklejeni do lotniskowych okien, obserwowaliśmy co się dzieje na płycie lotniska, a Kaja w tym czasie postanowiła zrobić kilka pamiątkowych zdjęć. Może kiedyś uda się zobaczyć trochę więcej Belgradu 😉

.

A tak wyglądała mała fotoreporterka przy pracy 😉

.

Bardzo nas ciekawi, jakie zdjęcia przywiezie Kaja z kolejnych podróży i czy w przyszłości fotografia stanie się dla niej czymś, sprawiającym co najmniej tyle radości ile daje teraz nam…  Jak to w życiu bywa – czas pokaże 🙂